4 Σεπ 2012

Εργασιακά: Ακριβοί στα πίτουρα, φθηνοί στ' αλεύρι



Μέγα θέμα έχει προκύψει με το Non paper της τρόικας  κι ενώ πράγματι θέτει επί τάπητος σοβαρά θέματα, η ερμηνεία του έχει ξεφύγει πως δήθεν προτείνει κατάργηση 8ώρου και θέσπιση 6ήμερης εργασίας.

Η μεγαλύτερη παρανόηση βρίσκεται στις προτάσεις υπό τον τίτλο Αύξηση της ευελιξίας των προγραμμάτων εργασίας.

Αναφέρει λοιπόν θέσπιση ελάχιστης ημερήσιας ανάπαυσης τις 11 ώρες. Αυτό επ' ουδενί δεν σημαίνει ότι το 8ωρο γίνεται 13ώρο όπως ακούγεται από πολλούς. Σημαίνει πώς αν κάποιος εργάζεται π.χ. την Τρίτη βραδινή βάρδια και την Τετάρτη πρωινή, θα πρέπει να έχουν μεσολαβήσει τουλάχιστον 11 ώρες ανάπαυσης. Μέχρι σήμερα η ελάχιστη ημερήσιας ανάπαυσης είναι 12 ώρες. Προτείνεται δηλαδή να μειωθεί κατά μια ώρα


Επίσης αναφέρεται Αύξηση του μέγιστου αριθμού ημερών εργασίας σε 6 ημέρες ανά εβδομάδα για όλους τους τομείς. Αυτό από πολλούς εκλαμβάνεται ως κατάργηση πενθημέρου. Θα μπορούσε πράγματι να ερμηνευθεί έτσι. Θα επρόκειτο βέβαια για τεράστια αλλαγή κι όχι για απλή ρύθμιση. Και μόνο ότι αναφέρεται κάτω από τον τίτλο "Αύξηση της ευελιξίας των προγραμμάτων εργασίας" αφήνει να εννοηθεί ότι περιλαμβάνει δραστηριότητες που έτσι κι αλλιώς εργάζονται Σάββατα, ωστόσο υπάρχει ρητή απαγόρευση για 6ήμερη απασχόληση. Π.χ. ένας εμποροϋπάλληλος δεν μπορεί να εργάζεται από Δευτέρα ως Σάββατο 6:40' την ημέρα, ακόμα κι αν το θέλει ο ίδιος. Θα πρέπει το 40ωρό του να εκτείνεται σε 5 ημέρες υποχρεωτικά. Ακόμα κι αν κάποιος απασχολείται με μειωμένη απασχόληση π.χ. 20 ώρες την εβδομάδα δεν μπορεί να εργαστεί 6 ημέρες την εβδομάδα.


Όλο το πνεύμα του non-paper μου δίνει την εντύπωση πώς εννοεί ακριβώς μια τέτοιου είδους ρύθμιση όπως στο παράδειγμα παραπάνω. Ακόμα όμως κι αν κάνω λάθος, πουθενά δεν αναφέρεται ότι καταργείται το 40ωρο. Δεν βρίσκω άλλωστε τον λόγο, σε επιχειρήσεις που λειτουργούν σε βάση 5ημέρου, να απασχολούν το προσωπικό τους επί 6ήμερο.


Αυτό όμως που μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση είναι ότι ενώ σε ένα Non-paper δίνεται πολύ μεγάλο βάρος και με υπερβολικά δυσμενείς ερμηνείες, τετελεσμένες αποφάσεις που πράγματι ήταν πολύ σκληρές ή μάλιστα παραβαίνουν ευθέως την εργατική νομοθεσία, είτε αποσιωπήθηκαν είτε δεν τους δόθηκε η πρέπουσα προσοχή. Αναφέρομαι στην εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας στις 16/01/2012 η οποία καταργούσε την υποχρεωτικότητα των κλαδικών συμβάσεων. Δεν αναφέρθηκε καν στα ΜΜΕ τότε. Θυμάμαι μια φορά το είχα αναφέρει στο twitter και κάποιος με μπλόκαρε κατηγορώντας με ότι διαδίδω ψεύδη!




Επίσης στην Πράξη Υπουργικού συμβουλίου στις 28/02/2012 αναφέρεται ότι  Η άμεση προσαρμογή στα νέα μειωμένα κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων, όπως καθορίζονται στις προηγούμενες παραγράφους, δεν προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων ενώ είναι ακόμα εν ισχύ ο νόμος 2112/1920 που ορίζει ότι Πάσα μονομερής μεταβολή των όρων της υπαλληλικής συμβάσεως, βλάπτουσα τον υπάλληλον, θεωρείται ως καταγγελία τούτης ότι δηλαδή δεν μπορεί ο εργοδότης να προβεί σε μονομερείς βλαπτικές μεταβολές όπως η μείωση μισθού, χωρίς να καταβάλει στον εργαζόμενο αποζημίωση απόλυσης!



Εκείνη την περίοδο, αν θυμάστε, αντί να επικεντρωθεί η κριτική σε αυτό το πολύ σοβαρό σημείο, γινόταν λόγος για την μετενέργεια, λες και 3 μήνες πάνω - 3 μήνες κάτω επέκτασης συμβάσεων που ήδη δεν ήταν υποχρεωτικές είναι το μεγάλο πρόβλημα των εργαζομένων




Εκεί λοιπόν που στα πραγματικά παραστατικά ΜΜΕ κι αντιπολίτευση σιώπησαν επιδεικτικά, σε ένα "απόρρητο" non-paper έχουμε ξεπεράσει τα όρια με υπερβολές. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου